Dwadzieścia lat w zamknięciu czekała na szansę powrotu do normalności. Jedynie gorąca miłość do mężczyzny i pragnienie zobaczenia córki utrzymywały ją żywą. Gdy w końcu opuszcza lodowatą kapsułę, zdaje sobie sprawę, że nic nie jest już takie, jakim było.

Nowy Jork. Rok 1990. 19-letnia tancerka, Aurora Ponce de León, uczęszcza do najlepszej szkoły sztuki w Nowym Jorku. Pewnej nocy, razem ze swoimi najlepszymi przyjaciółkami, Natalią i Vanessą, idą do baru, gdzie Aurora poznaje przystojnego Lorenza Lobos. Mężczyzna zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Aurora także odwzajemnia jego silne uczucie. Ich szczęście burzy intryga zazdrosnej Vanessy, której udaje się rozdzielić zakochanych.

Po rozstaniu z Lorenzo, Aurora wraca do domu i mdleje. Jej ojciec Gustavo natychmiast zawozi ją do swojej kliniki i wykonuje badania. Odkrywa, że jest w ciąży. Zamierza zrobić wszystko, by nie dopuścić do ponownego zejścia jego córki z Lorenzo. Po dziewięciu miesiącach ciąży, Aurora wydaje na świat córeczkę, Blancę. Miesiąc po tym wydarzeniu, okazuje się, że Aurora cierpi na nieuleczalną chorobę. Gustavo ma nadzieję, że w przyszłości uda mu się znaleźć lekarstwo, jakie pomoże mu wyleczyć córkę. Do tego czasu jednak postanawia zamrozić jej ciało i przetrzymywać w zamkniętej kapsule.

Mija dwadzieścia długich lat. Lorenzo od piętnastu lat jest mężem Natalii. Razem wychowują trójkę dzieci: Martína (syna Lorenza), Ninę (córkę Natalii) i César (syna adoptowanego przez oboje). Blanca, córka Aurory, jest już dorosłą kobietą, niepohamowaną materialistką. Dorastała wychowana przez dziadków, Gustava i Inés, którzy wmówili jej, że są jej rodzicami. Nienawidzi swojej „siostry” Aurory i pogardliwie nazywa ją „zamrożoną”. Vanessa tymczasem jest sławną aktorką, żoną milionera.

Gustavo postanawia odmrozić córkę, mimo sprzeciwu związku lekarzy. Co się stanie, gdy Aurora się przebudzi? Czy uda jej się wrócić do normalnego życia po dwudziestu latach nieobecności? Jak odzyska córkę? Czy nowa miłość pozwoli jej zapomnieć o uczuciu z przeszłości?